 Francuski łącznik – komentarz Grzegorza Stępnia
Miałem ogromną nadzieję, ba – byłe wręcz pewien, że po latach posuchy Radom znów doczeka się olimpijczyka. Najbardziej stawiałem na Wojciecha Żalińskiego, siatkarza Cerrad Czarnych Radom, wydawałoby się pewniaka w reprezentacji Polski. Okazuje się jednak, że w biznesie wciąż jeszcze nazywanym sportem, podobnie jak w bukmacherce, pewniaków nie ma…
Kandydatów, radomskich sportowców, na tegoroczne Igrzyska Olimpijskie w Rio de Janeiro było kilku. W ostatecznej „rozgrywce” zostało jednak tylko dwóch – zapaśnik Arkadiusz Kułynycz i siatkarz Wojciech Żaliński. Pierwszy z nich dostał swoją szansę, ale w sportowej rywalizacji po prostu ją przegrał. Drugi szansę (czytaj: powołanie do reprezentacji Polski) również otrzymał, ale… No właśnie w tym przypadku pozostaje duże „ALE”.
Miniony już sezon PlusLigi był bodaj najlepszym w całej karierze Wojciecha Żalińskiego. Wysokie noty po każdej kolejce nie mogły umknąć uwadze selekcjonera reprezentacji Polski. Stephan Antiga rzeczywiście powołanie do kadry narodowej wysłał, a siatkarz Cerrad Czarnych Radom szansę wykorzystał. Nie był co prawda graczem „szóstkowym”, ale kiedy już dawał zmianę, to przeciwnicy byli kąsani na wszystkie możliwe, siatkarskie sposoby.
Nic dziwnego, że niczym nadzwyczajnym nie było powołanie Wojciecha Żalińskiego do reprezentacji Polski, która rozpoczęła w kwietniu przygotowania do interkontynentalnego turnieju kwalifikacyjnego do igrzysk w Rio (turniej zostanie rozegrany w dniach 28 maja – 5 czerwca w Tokio).
Kiedy Stephan Antiga ogłaszał 15-osobową kadrę, która właśnie rozpoczyna drugą część zgrupowania, a po niej weźmie udział w sprawdzianie generalnym, czyli Memoriale Huberta Wagnera (17-19 maja, Kraków), nazwiska Wojciecha Żalińskiego już jednak zabrakło. Nie ukrywam, że przyjąłem tę wiadomość z ogromnym rozczarowaniem. Tym większym, że z dużą dozą prawdopodobieństwa, graniczącego z pewnością, brak radomianina w kadrze wcale nie był podyktowany jego słabą formą sportową, a już na bank nie słabszą niż innych przyjmujących, którzy w kadrze się ostali.
Nie mam wątpliwości, że dalszy pobyt w drużynie biało-czerwonych zasłużyli inni przyjmujący: Michał Kubiak, Mateusz Mika i Rafał Buszek. Mogę zgodzić się jeszcze na Artura Szalpuka, choć tuż już pojawiają się wątpliwości. Zupełnie nie rozumiem natomiast, że ostał się również Bartosz Bednorz. Przecież ten zawodnik jest kontuzjowany!
Szybko jednak zacząłem kojarzyć fakty. Asystentem trenera kadry jest Francuz Philippe Blain, który od niedawna jest również trenerem Skry Bełchatów. Tej samej Skry, która pozyskała właśnie… Artura Szalpuka i Bartosza Bednorza! Dodam jeszcze, że Stephan Antiga grał niegdyś w reprezentacji Francji u Blaina, a kiedy jako zupełnie nieopierzony trener przejmował kadrę Polski, bezgranicznie zaufał Blainowi.
Nie sądzicie, że w tej układance jakoś brakuje miejsca dla Wojciecha Żalińskiego, który zapewne zostanie w Cerrad Czarnych Radom?
Ktoś powie, że tworzę spiskową teorię dziejów. Być może rzeczywiście przedstawiona układanka ma wiele innych aspektów, ale w dzisiejszym sporcie (czytaj: biznesie), szczególnie na najwyższym poziomie, nie ma decyzji przypadkowych. Być może gdyby Wojciech Żaliński był powiedzmy drugim Mariuszem Włazłym, nie można byłoby go ot tak „odstrzelić”. Radomianin, choć nie jest zawodnikiem topowym, nie był jednak słabszy od co najmniej dwóch innych kolegów. I to budzi mój sprzeciw! To budzi niesmak i szereg wątpliwości!
Szkoda, bo łudziłem się, że do Rio pojadą rzeczywiście najlepsi…
GRZEGORZ STĘPIEŃ
Poleć artykuł swoim znajomym
Chcesz znać wyniki jeszcze szybciej, a jeszcze nie dołączyłeś do nas na Facebooku? KONIECZNIE ZRÓB TO TERAZ!
|
